Dag 8: Coldrano - St. Georgen

Vandaag zou ik weer een stukje verder trekken. Een groot aantal kilometers per dag zoals in het begin van de reis probeer ik een beetje te vermijden. De eerste week heb ik meer dan 3000km op de teller gezet, dat zal deze week zeker niet verdubbelen. De bestemming is Sankt Georgen (Duitse naam) of San Giorgio (Italiaanse naam). Via mijn moeder had ik een tip doorgekregen dat ik ook via airbnb naar goedkope overnachtingen kon zoeken. Dat is een soort website/community waar mensen een kamer kunnen aanbieden  voor een gunstige prijs. Daarnaast krijg je er een beetje een locals perspectief bij! Na weer zo'n lekker gezond ontbijt begon ik aan mijn tripje van zo ongeveer twee uur. Een halfuur voor aankomst zou ik Tobias/Toby een berichtje sturen zodat hij me kon opwachten bij de hoofdstraat. Meteen al een hele relaxte gozer, van ongeveer dezelfde leeftijd. Ik was zijn eerste gast híer vertelde hij. Hij was net terug van een reis uit Mexico en had zelf veel gereisd met airbnb. Hij liet me het huis en mijn kamer zien en na even kort gepraat te hebben liet hij me achter in zijn huis met een sleutel. Ik kon alles pakken, tv kijken etc. Heel gastvrij. Hij moest weer verder met werk en ik zou hem die avond weer zien. Voor de middag had hij me de tip gegeven om een kijkje te nemen bij de Pragser Wildsee, een stukje verderop. Een van de mooiste gebieden hier in de buurt volgens hem, hij zal het wel weten. Daar ging ik dus naartoe. Het was niets teveel gezegd. In een soort kom van indrukwekkende rotsen ligt het meer met turquoise achtig water. De telefoonfoto's doen deze plek geen recht. Er zijn vanaf hier verschillende wandelingen mogelijk, maar ik kies gewoon een rondje om het meer. Na een kwartiertje begint het steeds harder te waaien en al de bootjes en de wandelaars gaan gauw terug naar het begin. Ik had mijn regenpak mee en zou toch echt het rondje afmaken. Vijf minuten later: zware regen en onweersbuien. Wat een klappen, niet normaal! Tien minuten later: de zon is terug en de meeste toeristen weg. Perfect. Na mijn rondje gedaan te hebben keer ik weer terug naar St. Georgen, doe wat boodschapjes en wacht tot Toby uit zijn werk komt. Hij had me namelijk gevraagd of ik zin had om mee te gaan naar een paar dorpen verderop naar de Straßenküche in Sand in Taufers. Daar is tradionele muziek en zijn traditionele gerechten uit (zuid) Tirol te proeven. Het is een plek waar veel toeristen komen en waar ook de locals elkaar ontmoeten. Net als de toeristenmarkt in Katwijk is het op dinsdag en alleen voor een paar weken in de zomer. Qua eten is het een beetje het idee van de rollende keukens wat je bij ons hebt. Bij hem thuis had me al een soort krokant breekbrood dat samen met speck wordt gegegeten laten proeven, wat erg populair hier is in de regio. Grappig want ik had het hier steeds al in elke supermarkt zien staan. Bij de straßenküche ook nog een soort van noodles met hertenvlees geprobeerd en nog een paar andere dingen waar ik de naam niet van weet. Rond een uur of 11 was het allemaal wel afgelopen en gaan we naar een bar in de buurt. Een plek waar veel jongeren die de Straßenküche bezocht of er gewerkt hebben naartoe gaan. Toby kent veel mensen hier, stelt me voor, en het is erg gezellig! We waren van plan om niet te lang te blijven omdat hij morgen weer moest werken maar het werd wat later dan gepland. Ze vroegen nog of ik dan wel zou blijven, maar heb dit uiteindelijk maar niet gedaan. Het was een kwartier rijden met de auto en ik had de sleutels thuis gelaten.. Mooi onverwachts dagje was het zo, waarin ook weer dingen heb geleerd wat je anders niet te weten komt. Zo vroeg ik me af hoe het precies zat met de plaatsnamen in het Duits én in het Italiaans. Het gebied hier was namelijk eerst van Oostenrijk en later pas van Italië. Toen werden ook pas de Italiaanse namen gegeven en verhuisden veel Italianen uit het zuiden naar de bergen. Zo heb je dat ze in het ene dorp vooral Duits spreken en in de ander meer Italiaans. Hij sprak wel over de Italianen in een soort wij-zij manier, het onderscheid wordt dus wel ervaren. Op mij komt het hier eerlijk gezegd gewoon over als Oostenrijk, wat hier ook gewoon aan de andere kant van de bergen ligt. Iets anders wat ik me al langer afvroeg is wat de teksten die je met krijt op veel deuren ziet staan betekent (zie foto). Dat is dus een soort traditie in de eerste zoveel dagen van elk nieuw jaar waarin de 'drie koningen' van het bijbelverhaal langs de deur komen en het huis zegenen of iets dergelijks. Als bewoner van het huis geef je dan meestal een gift wat naar een goed doel gaat. Ten slotte vertelde hij me dat de stenen torens die je langs veel wandelpaden in de bergen ziet zijn om de richting van de paden aan te geven. En ik maar denken dat al die mensen die die dingen hadden gemaakt zich verveelden ofzo.