Dag 11: Lenkjöchlhütte - St. Georgen

Het was lastig om uit bed te komen deze ochtend. Het was koud in de kamer en ik lag heerlijk onder mijn twee dekens, de schnaps van gister zullen ook wel niet geholpen hebben. Wat wel hielp was dat ik onder een schuin dak lag dus toen ik het alarm van mijn telefoon wou uitzetten en rechtop wilde gaan zitten stootte ik voor de tweede keer deze week m'n hoofd. In deze kou merkte ik ook dat ik last had van mijn enkel, waarschijnlijk doordat ik gister was uitgegleden. Op dat moment was ik niet van plan om nog veel te gaan lopen, later viel het gelukkig mee met de enkel. Ik was de laatste persoon die wakker was en iedereen was verbaasd dat ik niet wakker was geworden van de herrie. Er was namelijk een helikopter langsgekomen om spullen, eten etc. langs te brengen, zo gaat dat hier.. Na het ontbijt en een enkel zonder pijn veranderde ik van gedachten en vroeg Chris naar een mooi tripje. Hij raadde de Ahrnerkopf aan, "easy". Hij liep mee naar buiten en legde uit hoe ik de top kon bereiken, en weg was ik. Ik weet niet of hij me zat te fucken maar echt "easy" kon ik het niet noemen. Ik zat er aardig doorheen maar met de top in zicht zet ik toch door. Iets langer dan twee uur behoorlijk stijl omhoog lopen en klimmen waarbij je absoluut de focus moet bewaren. Er zijn hele stukken waar geen weg is aangegeven. Zo ook vlak bij de top, daar moet je je een weg banen over enorme rotsblokken met links en rechts enorme vergezichten, ontzettend gaaf. Eenmaal bij de top aangekomen ga ik met een voldaan gevoel van het uitzicht zitten genieten. Ik bedenk me dat ik straks ook nog dat hele stuk terug moet, jammer. Iets eerder waren ook al een paar anderen gearriveerd en ze stellen voor dat ik met hun mee terug ga naar de hut. Dat is namelijk veiliger als er wat mocht gebeuren. Daar zit wat in, dus ik neem snel een paar foto's en ik ga met ze mee. Sandra, Arno en Tommy komen hier uit de buurt en van twee van hen is dit hun eerste 3000'er die ze beklimmen! Mijn eerste bereikte top is dus zo verkeerd nog niet. De weg naar beneden heb ik nog een leuk gesprek met Arno en eenmaal bij de hut gaan hun voor een lekker koud biertje, maar ik ga gauw door naar het dal. Mijn helm ligt namelijk bij dat informatie kantoortje dat om 5 uur dichtgaat. Ik haast me naar beneden, bijna half rennend sommige stukken maar ik ben uiteindelijk op tijd! Deze dag heb ik 6 uur gelopen en gister 7 uur, ik zit er aardig doorheen. Ik trakteer mezelf op een reep chocola en rij terug naar St. Georgen. Vanavond zou er een feest zijn in Bruneck wat ik echt zou moeten meemaken volgens iedereen. Toby ging alvast ik wilde eerst nog even douchen en mijn spullen klaarmaken voor vertrek morgen, dan zou ik later wel komen lopen. Rond een uur of half 11 was ik klaar met alles en zou ik richting de stad kunnen vertrekken. Ik stond alleen zo op instorten dat ik niet de energie kon opbrengen en naar bed ben gegaan. Een beetje baal ik er wel van maar ik had de laatste dagen al veel van mezelf gevraagd. Ik ga liggen en binnen een paar minuten val ik in een diepe slaap. Morgen gaat de reis naar Oostenrijk.